Η Αχαΐα είναι μια από τις μεγαλύτερες αμπελουργικές ζώνες της Ελλάδας από πλευράς όγκου παραγωγής. Ο αμπελώνας στην Αχαΐα περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα, τα αμπέλια των πλαγιών Αιγιαλείας. Πρόκειται για μερικά από τα ωραιότερα αμπέλια της Ελλάδας, τα οποία εκτείνονται σε ήπιες βορινές πλαγιές και δέχονται τους δροσερούς θαλασσινούς ανέμους του Κορινθιακού κόλπου (παραθαλάσσια αμπελοτόπια), που τα προστατεύουν από τις καλοκαιρινές ζέστες. Οι αμπελώνες των πλαγιών Αιγιαλείας βρίσκονται σε υψόμετρα από 250 έως και 850μ. (ορεινά και ημιορεινά αμπελοτόπια), ενώ τα εδάφη ποικίλλουν, από λευκά ασβεστολιθικά, μέχρι γόνιμα αμμοπηλώδη, αλλά με καλή στράγγιση. Το ήπιο κλίμα, το οποίο οφείλεται και στην ύπαρξη πληθώρας χαραδρών, με πλούσια φυσική βλάστηση και μικρά ποτάμια που εκβάλλουν στη θάλασσα, συντελεί στην ήπια ωρίμαση της ερυθρωπής ποικιλίας Ροδίτης, δίνοντας τα πλέον αρωματικά λευκά κρασιά αυτής της ποικιλίας. Στα δυτικά, σε παρόμοιες κλιματικές συνθήκες, αλλά σε μικρότερο υψόμετρο (450-500μ.), βρίσκονται και οι αμπελώνες της Πάτρας, όπου ο Ροδίτης ωριμάζει πιο πρώιμα και δίνει κρασιά με πλουσιότερο όγκο.

Στα μικρότερα υψόμετρα της περιοχής της Πάτρας ευδοκιμεί η ερυθρή ποικιλία Μαυροδάφνη, που δίνει το γνωστό οίνο λικέρ (ενισχυμένο), ενώ στις παράκτιες πεδινές περιοχές της Πάτρας και του Ρίου κυριαρχεί η καλλιέργεια του Μοσχάτου Άσπρου.

Η Αρκαδία βρίσκεται στην καρδιά της Πελοποννήσου περιστοιχιζόμενη από ψηλά βουνά, που επηρεάζουν το κλίμα της περιοχής και το διαφοροποιούν από τα υπόλοιπα της Πελοποννήσου. Οι θερμοκρασίες είναι και τα ποσοστά υγρασίας είναι χαμηλότερα, ενώ οι βροχοπτώσεις κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα. Το καλοκαίρι και ο χειμώνας είναι σχετικά ήπια. Λόγω του ψυχρού κλίματος ο τρύγος είναι από τους πιο όψιμους στην Πελοπόννησο και ανάλογα με την χρονιά μπορεί να παραταθεί μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου. Το έδαφος είναι αργιλοπετρώδες και φτωχό. Η Μαντίνεια λόγω του ξηρού κλίματος της, είναι μια από τις πρώτες περιοχές όπου εφαρμόστηκε η βιολογική καλλιέργεια. Η μόνη ζώνη ΠΟΠ που διαθέτει είναι η Μαντίνεια.

Ο αμπελώνας στη Μαντίνεια βρίσκεται σε ένα οροπέδιο (ορεινά και ημιορεινά αμπελοτόπια), με υψόμετρο 650μ. στο κέντρο της Πελοποννήσου, όπου η έρυθρωπή ποικιλία Μοσχοφίλερο ωριμάζει πολύ όψιμα, συνήθως στα μέσα του Οκτωβρίου, δίνοντας χαμηλόβαθμα, λευκά (blanc-de-gris) κρασιά, με έντονο αρωματικό χαρακτήρα. Οι παλαιοί αμπελώνες (γηραιότεροι των 40-50 ετών) είναι διαμορφωμένοι σε κύπελλα, ξηρικοί και πυκνοφυτεμένοι, αλλά τα νέα αμπέλια είναι γραμμικά, στην πλειονότητά τους με διπλό κορδόνι και πυκνότητα φύτευσης από 300 έως 450 φυτά ανά στρέμμα. Τα αμπέλια καλύπτουν περίπου 10.000 στρέμματα, κατά κύριο λόγο σε επίπεδα αμμοαργιλώδη εδάφη, με μικρούς λόφους και κλίσεις. Ο αμπελώνας στη Μαντίνεια αποτελεί μια από τις ψυχρότερες αμπελουργικές ζώνες της Ελλάδας, όπου οι συχνά αντίξοες καιρικές συνθήκες του φθινοπώρου (παρατεταμένες βροχοπτώσεις) μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητα της εσοδείας (ηπειρωτικά αμπελοτόπια).

Ίσως η Κορινθία να είναι η μόνη οινοπαραγωγός περιοχή της Ελλάδος που χαρακτηρίζεται από τόση ανομοιογένεια στην ποιότητα των παραγόμενων οίνων. Από τη μία υπάρχει η παραγωγή πολύ υψηλής ποιότητας ερυθρού κρασιού ΠΟΠ από την Νεμέα και από την άλλη η μαζική παραγωγή φθηνού κρασιού, κυρίως από την ποικιλία Ροδίτη. Η Νεμέα αποτελεί μαζί με τη Νάουσα, τις δύο σημαντικότερες Ονομασίες Προέλευσης ερυθρού κρασιού στην Ελλάδα, τόσο από πλευρά ποιότητας, ποσότητας και αριθμό παραγωγών όσο και από πλευράς αναγνωρισιμότητας.

Ο αμπελώνας στη Νεμέα είναι η μεγαλύτερη σε έκταση ζώνη οίνων ΠΟΠ της Ελλάδας και καλύπτει συνολικά 30.000 στρέμματα, φυτεμένα με την εκλεκτότερη ερυθρή ποικιλία της νότιας Ελλάδας, το Αγιωργίτικο. Η αμπελοκαλλιέργεια κατανέμεται σε τρεις υψομετρικές ζώνες, την πεδινή, γύρω από τις πόλεις της Νεμέας και της Αρχαίας Νεμέας (υψόμετρο 260-350μ.), την ημιορεινή (υψόμετρο 350-600μ.), στις δυτικές-νοτιοδυτικές πλαγιές των λόφων που περιβάλλουν τον κάμπο της Νεμέας και την ορεινή, που περιλαμβάνει τις κοιλάδες και τα υψίπεδα στους πρόποδες του όρους Κυλλήνη (υψόμετρο 600-800μ.). Ο αμπελώνας στη Νεμέα είναι διαμορφωμένος σε αμφίπλευρο γραμμικό σχήμα, με μέτρια πυκνή φύτευση (400-500 φυτά ανά στρέμμα). Στα χαμηλότερα υψόμετρα απαντούν κυρίως αλλουβιακές αποθέσεις του ποταμού Ασωπού, πιο λεπτόκοκκες στο κέντρο του κάμπου, όπου τα εδάφη είναι βαθιά και γόνιμα και περισσότερο χονδρόκοκκες στις παρυφές των ορεινών σχηματισμών, όπου κυριαρχούν τα χαλικώδη εδάφη, με χαμηλή γονιμότητα και υδατοχωρητικότητα. Στην ημιορεινή περιοχή, σε εδάφη ρηχά ασβεστολιθικά, το Αγιωργίτικο ωριμάζει πρώιμα, επωφελούμενο και από τις ηπιότερες κλιματικές συνθήκες (ορεινά και ημιορεινά αμπελοτόπια), ενώ στην ορεινή και ψυχρότερη ζώνη ωριμάζει πιο όψιμα (μέσα στον Οκτώβριο), ανάλογα και με τις καιρικές συνθήκες κάθε εσοδείας.