Ως φυσική προέκταση της Ηπείρου και της Θεσσαλίας, η Στερεά Ελλάδα κατέχει μέρος της οροσειράς της Πίνδου. Οι ορεινοί όγκοι της περιοχής, που βρίσκονται κυρίως στο κεντρικό κομμάτι της, καθιστούν την περιοχή μία από τις πιο ορεινές της χώρας. Τα πεδινά τμήματα βρίσκονται κυρίως στο ανατολικό μέρος, στην Αττική και στην Βοιωτία και στα δυτικά στην Αιτωλοακαρνανία. Υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση στη σύσταση των εδαφών που ποικίλουν από πολύ φτωχά έως πολύ εύφορα. Η σύνθετη τοπογραφία έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη εντυπωσιακά μεγάλης ποικιλίας μεσοκλιμάτων, που επηρεάζουν το στιλ των κρασιών κάθε περιοχής. Η δυτική πλευρά είναι αρκετά υγρή με υψηλό ποσοστό βροχοπτώσεων, η κεντρική είναι κυρίως ορεινή και ψυχρή και η ανατολική, που περιλαμβάνει τη Αττική, είναι η πιο ζεστή και ξηρή.

 

Η συνολική έκταση των αμπελώνων ανέρχεται στα 21,000 εκτάρια που αντιστοιχεί στο 28% του συνολικού Ελληνικού αμπελώνα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αμπελώνων μοιράζεται ανάμεσα στην Βοιωτία, την Εύβοια και την Αττική, με την Αττική να αποτελεί τον μεγαλύτερο αμπελώνα της Ελλάδος. Η καλλιέργεια της αμπέλου γίνεται ακόμη σε μεγάλο βαθμό με παραδοσιακές μεθόδους (αμπελώνες με διαμόρφωση σε κύπελλα), εκτός από τις πρόσφατες φυτεύσεις και στηρίζεται κατά βάση στην καλλιέργεια γηγενών ποικιλιών, προεξέχοντος του Σαββατιανού, της πρώτης σε έκταση φύτευσης ποικιλίας οινοποιίας στην Ελλάδα.