Το ευνοϊκό κλίμα διευκολύνει την αμπελουργία σε πολύ σημαντικό βαθμό στην Ρόδο, ενώ το νησί διαθέτει υψηλά αποθέματα νερού, κάποια από τα υψηλότερα στο Αιγαίο. Οι συνθήκες που επικρατούν είναι ζεστές έως θερμές αλλά τα αμπέλια σε μεγάλο υψόμετρο δεν επηρεάζονται από τη ζέστη, στο βαθμό που επηρεάζονται στη Κρήτη ή τη Σαντορίνη. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στο στιλ των κρασιών του νησιού, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου ποσοστού από λεπτά και γεμάτα φρεσκάδα αφρώδη κρασιά.

Στον αμπελώνα στη Ρόδο η κύρια ζώνη καλλιέργειας εκτείνεται γύρω από το όρος Αττάβυρος, σε υψόμετρα που φτάνουν τα 800μ. (ορεινά και ημιορεινά αμπελοτόπια), με έκθεση από ΝΑ έως ΒΔ. Εδώ είναι το βασίλειο της λευκής ποικιλίας Αθήρι, που καλλιεργείται μόνο στην ορεινή ζώνη, όπου διατηρεί υψηλή οξύτητα. Αντίθετα, η ερυθρή ποικιλία Μανδηλαριά (που στη Ρόδο λέγεται Aμοργιανό), καλλιεργείται κυρίως στην ημιορεινή και στην πεδινή περιοχή, δίνοντας έντονα πορφυρό και τανικό οίνο. Κυριότερο πρόβλημα για τους αμπελουργούς του αμπελώνα στη Ρόδο είναι οι ισχυροί νοτιάδες, που αρχίζουν να πνέουν από την εκβλάστηση και έπειτα. Για το λόγο αυτό, η καλλιέργεια της αμπέλου γίνεται ακόμα σε χαμηλόκορμα κύπελλα (εκτός από τις πεδινές περιοχές, όπου τα αμπέλια είναι γραμμικά και αρδευόμενα). Σημαντική είναι και η καλλιέργεια του Μοσχάτου άσπρου, για την παραγωγή γλυκού οίνου.