Η ύπαρξη πολλών αμφορέων, από τις αρχές του 6^ου αι. π.Χ., (περί τα 600 π.Χ.) δείχνει τη μεγάλη εξάπλωση του ελληνικού οίνου, που προερχόταν κυρίως από τα νησιά του βόρειου Αιγαίου. Οι αμφορείς ήταν πήλινα συνήθως αγγεία κρασιού, με δύο λαβές, για τη θαλάσσια κυρίως μεταφορά οίνου. Την εποχή αυτή διακινούνται ήδη μεγάλες ποσότητες κρασιού και απαιτούνται αντίστοιχα μεγάλες ποσότητες αμφορέων. Οι ελληνικές πόλεις αρχίζουν να «τυποποιούν» το κρασί τους, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένους τύπους αμφορέων.