Στα μέσα του 6ου αι., όταν ο Ιουστίνος Β΄ διαδέχεται τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό (565), ο Χριστιανισμός έχει κυριαρχήσει ολοκληρωτικά της διονυσιακής λατρείας και το βυζαντινό κρασί βρίσκεται στο απόγειό του. Οι οίνοι, που αποκαλούνται πλέον «κρασιά», καταφθάνουν στην Κωνσταντινούπολη, κυρίως από την Πελοπόννησο, τη Ρόδο, τη Χίο και τη Λέσβο. Ο Κασσιανός Βάσσος, στο έργο του «Γεωπονικά», συγκεντρώνει όλα τα μέχρι τότε στοιχεία για την καλλιέργεια της γης, που αποτελούν μια πολύτιμη συλλογή και για την αμπελουργία, η οποία θα επανασυνταχθεί βελτιωμένη τέσσερις αιώνες μετά, από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο.