Για την κατανάλωση του οίνου υπήρχαν πολλά ειδικά αγγεία κρασιού, δηλαδή κυρίως πήλινα και μεταλλικά σκεύη. Αριστουργηματικό δείγμα είναι η κύλιξ του Εξηκία (540 π.Χ. περίπου), που παριστάνει το θαλάσσιο ταξίδι του Διονύσου προς την Ευρώπη. Τα πήλινα αγγεία κρασιού ήταν αρχικά μελανόμορφα και στη συνέχεια ερυθρόμορφα. Την εποχή αυτή αναπτύχθηκε εξαιρετικά η τέχνη κατασκευής και διακόσμησής τους, με σκηνές τρύγου, πατητηριών, διονυσιακής λατρείας και αργότερα συμποσίων. Κυριότερα ήταν οι κρατήρες, οι οινοχόες, οι κύλικες, οι κάνθαροι, οι κύαθοι, οι οινοχόες, οι ψυκτήρες, κ.ά. Στους κρατήρες, γινόταν η κράσις, η ανάμειξη δηλαδή του (άκρατου) οίνου με νερό.