Με το τέλος των περσικών πολέμων αρχίζει η μεγάλη ακμή για το οινεμπόριο. Στους οίνους της Χίου και της Λέσβου προστίθενται της Σάμου και της Μένδης. Ήδη, από τον 6^ο αι. π.Χ. εμφανίζονται σε διάφορες περιοχές (Σικελία, Θράκη, Θεσσαλία, Αιγαίο) ελληνικά «οινικά» νομίσματα (δηλαδή νομίσματα με παραστάσεις θεμάτων εμπνευσμένων από το αμπέλι και τον οίνο). Τα περισσότερα ευρήματα προέρχονται από τον επόμενο αιώνα (περί το 480 π.Χ.) και παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τα μεγάλα οινοποιητικά και εμπορικά κέντρα, αλλά και για τη σπουδαιότητα του οίνου στις τοπικές οικονομίες και τις κοινωνίες. Κυρίαρχα σύμβολα είναι ο βότρυς (τσαμπί σταφυλιών), αγγεία (κάνθαρος, κρατήρας) και σκηνές από τη διονυσιακή λατρεία.