Ο μαρουβάς είναι ένα υψηλόβαθμο παραδοσιακό κρασί, που παράγεται στην περιοχή Κισσάμου Χανίων, στη δυτική Κρήτη. Η κυρίαρχη –αν όχι η μοναδική– ποικιλία από την οποία προέρχεται είναι το ρωμέικο. Η ονομασία ρωμέικο, στους αιώνες της οθωμανικής κατοχής ήταν δηλωτική της ελληνικότητας όποιου την έφερε.

 

Το ρωμέικο, είναι μια ερυθρή, πολύ ευοξείδωτη και χρωματικά ασταθής ποικιλία, η οποία ειδικά στο θερμό κλίμα της Κρήτης δεν προσφέρεται για τη δημιουργία «κλασικών» ερυθρών κρασιών. «Μαρουβάς» για τους ντόπιους σημαίνει «παλαιωμένος», πράγμα που καταδεικνύει πως το ομώνυμο κρασί προορίζεται για μακρόχρονη παλαίωση. Μέχρι πρόσφατα, συνηθισμένη ήταν η πρακτική του θαψίματος ενός βαρελιού με μαρουβά μέσα στο χώμα, όταν γεννιόταν ένα παιδί και το άνοιγμά του μετά από χρόνια, σε μια μεγάλη γιορτή ή ακόμη στο γάμο του!

 

Τα κύρια οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του μαρουβά παραπέμπουν στα κρασιά sherry και madeira και είναι τα εξής:

 

  • Η μακρόχρονη παραμονή-παλαίωση σε μεγάλα και παλιά βαρέλια, που απογεμίζονται κάθε χρόνο από νέο κρασί.

 

  • Ο υψηλός αλκοολικός τίτλος, που οφείλεται τόσο στην ποικιλία, όσο και στις εδαφοκλιματικές συνθήκες της περιοχής.

 

  • Η εμφανής παρουσία της οξείδωσης, τόσο αρωματικά, όσο και γευστικά, ακόμη και λίγους μήνες μετά από τον τρύγο (που όπως και στα κρασιά sherry και madeira δεν αποτελεί ελάττωμα και μπορεί να είναι θαυμάσια αφομοιωμένη και ενταγμένη στα υπόλοιπα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του κρασιού, προσθέτοντας πολυπλοκότητα).

 

  • Το έντονο άρωμα, που εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου.

 

Ο μαρουβάς είναι ένα παραδοσιακό κρασί, που άλλοι το θεωρούν ιδιαίτερο και άλλοι… απλώς οξειδωμένο. Πίνοντάς το σαν απεριτίφ ή όπως οι ντόπιοι, με ένα κομμάτι μήλο στο τέλος του γεύματος, παραπέμπει στο μεσογειακό περιβάλλον, στο οποίο άλλωστε, γεννήθηκε πριν από αιώνες και συνεχίζει να υφίσταται.