Η ολοκληρωμένη διαχείριση στη γεωργία και κατά προέκταση στην αμπελοκαλλιέργεια, στην πραγματικότητα δεν αποτελεί μια εναλλακτική μέθοδο καλλιέργειας, αλλά περισσότερο έναν τρόπο εξορθολογισμού των χημικών εισροών και των καλλιεργητικών παρεμβάσεων, ώστε να μειωθούν τα αρνητικά αποτελέσματα στο περιβάλλον, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η οικονομική επιβίωση της γεωργικής εκμετάλλευσης.
Η ολοκληρωμένη διαχείριση στηρίζεται στη «σωστή δόση στη σωστή στιγμή». Στη στενή και συνεχή δηλαδή παρακολούθηση της εκμετάλλευσης, ώστε οποιοδήποτε πρόβλημα να εντοπίζεται και να αντιμετωπίζεται εγκαίρως, με τον πλέον κατάλληλο τρόπο. Για τη λίπανση, δηλαδή την ποσότητα και το είδος του λιπάσματος, γίνεται ανάλυση εδάφους και φύλλων. Για την καταπολέμηση των εντόμων χρησιμοποιούνται παγίδες και αρπακτικά ακάρεα, όπως και η χρήση κάποιων βιολογικών παρασκευασμάτων, όπου μπορεί να εφαρμοσθεί.
Το σύστημα της ολοκληρωμένης διαχείρισης έκανε την εμφάνισή του στον ευρωπαϊκό βορρά, κατά τη δεκαετία του 1990, που είχε βεβαρημένο παρελθόν όσον αφορά τις χημικές παρεμβάσεις στους αγρούς και την αυξανόμενη ρύπανση του περιβάλλοντος, των υπόγειων νερών, καθώς και την όλο και μεγαλύτερη ζήτηση των καταναλωτών για πιο υγιεινά και πιο φιλικά προς το περιβάλλον προϊόντα.
Σε επίπεδο Ε.Ε. δεν έχει ακόμη θεσπιστεί συγκεκριμένη «πιστοποίηση» ολοκληρωμένης διαχείρισης και κάθε χώρα έχει τους δικούς της οργανισμούς ελέγχου.